Over mij in detail

Als Judy Baakman werd ik in 1969 in Didam geboren in een door mijn vader tot huis omgebouwde kippenschuur naast de boerderij waar mijn oma woonde. Zij hielp mijn moeder mee met de zorg voor ons, terwijl mijn vader bleef bouwen naast zijn beroepsmatige ondernemingen. Hij toverde een oude boerderij in de buurt om tot woonhuis en daar verhuisden wij heen met het gezin op mijn tweede. Mijn liefde voor het buitenleven, de dieren, de planten en de bomen werd al vroeg ontwikkeld en daar kwam mijn liefde voor het water bij. Mijn vader liet op de weilanden een meer uitgraven van een halve hectare en plantte daar vele bomen omheen. Op mijn vierde leerde ik zwemmen en dat deed ik heel graag. Vele zomers van zwemmen volgden en vaak ijspret in de winter. De bomen en ik groeiden beiden ik klom er graag in. Er kwamen honden, poesjes en konijnen in mijn leven, mijn vader hield schapen om het gras kort te houden. De dromen van mijn vader gingen verder. Hij droomde over een nieuw huis in oude stijl met zicht op het water. Hij verkocht de boerderij en hield het land en de hooiberg en zette deze aan de waterkant. Hij timmerde de hooiberg dicht en maakte het leefbaar en daar woonden we op 30m² in met het gezin in afwachting van de vergunning voor de nieuwe woning. Het gevoel voor avontuur, het leven in eenvoud in de natuur aan het water was begonnen. Al denk ik dat mijn moeder daar anders over dacht zonder warm water in zo’n kleine ruimte met drie jonge kinderen. Ik was toen 6 jaar, mijn broer 8 en mijn zusje 5 jaar. Maar in mijn herinnering deed ik ‘s morgens mijn bikini aan en ‘s avonds weer uit om te gaan slapen.

 

De vergunning liet op zich wachten en mijn vader kocht een nieuw chalet en zette er een caravan naast voor ons kinderen om in te slapen. Zo gingen we de winter in waarin we konden schaatsen en mijn moeder ons vanaf de veranda op palen op het ijs liet zakken. Helaas vond de burgermeester het niet goed dat we zonder vergunning op ons land woonden en we werden met politie-escorte van ons land gezet en gebracht naar het huis van mijn andere oma in het dorp, waar we drie maanden bivakkeerden. Inmiddels had mijn vader tijdelijk een ander huis in het dorp gekocht, waar we een jaar woonden, tot mijn vader een champignonschuur had laten bouwen op ons land en we voorin de schuur in het kantoor gingen wonen met de kinderslaapkamers op de zolder van de schuur. Brrrrr wat kon het daar koud worden in de winter. Twee jaar werd gedaan over de bouw van ons nieuwe huis in oude stijl met uitzicht vanuit de woonkamer op het water. Op mijn 11e verhuisden we erheen en kreeg ik voor het eerste een slaapkamer voor mij alleen met nog wel een open deur naar de slaapkamer van mijn zusje.

Dat was ook de tijd dat de paarden een rol begonnen te spelen in mijn leven. Het begon met de Shetlandpony van de buren en met een ezel, waarna een pony volgde voor mijn zus en mij, waar we op de rug klommen om op te rijden zonder zadel. Op mijn 13e kreeg ik mijn eigen pony Baukje, waarmee ik tot mijn 18e naar de ponyclub ging en wedstrijden heb gereden. Ik hield van springen en het liefst crossten we door de velden en de bossen en sprongen we over natuurlijke hindernissen. Ik deelde lief en leed met haar en onze band was oersterk. De onvoorwaardelijke liefde die ik ervaarde met dieren was mijn redding in die tijd, want verbinden met mensen vond vaak moeilijk. Bij dieren was ik in mijn hart, met mensen vaak in mijn hoofd. De helende kracht van de natuur, dieren en paarden in het bijzonder ondervond ik zo aan levende lijve.

Mijn studiejaren op het VWO en de Hogere Hotelschool in Den Haag en de eerste elf jaren in het bedrijfsleven als leidinggevende brachten me steeds verder weg van wie ik werkelijk was en toch waren dat belangrijke jaren van vorming. Ik deed veel kennis en ervaring op en ontdekte hoe het is om alleen nog maar in mijn hoofd te leven. Dat veranderde toen ik moeder werd van mijn dochter Jaimy. Met haar geboorte begon de zoektocht terug naar mezelf. Toen mijn oudste zoon Jesse werd geboren verhuisden we terug naar de plek waar ik was opgegroeid, in het huis van mijn ouders met zicht op het water. Mijn ouders woonden in een aanbouw en eenderde deel van het oorspronkelijke huis en ik met mijn gezin in het overige gedeelte. Na de geboorte van mijn jongste zoon Jody en het ontslag van mijn laatste baan bij een werkgever, besloot ik voor mezelf te beginnen. Ik startte een gastouderbureau en deed wat ik graag deed en goed in was, en dat is verbinden, ik bemiddelde tussen gastouder en gezin en begeleidde de opvang.

Inmiddels was ik ook bewust begonnen met het bewandelen van mijn spirituele pad. Het begon met zwangerschapsyoga, gevolgd door gewone yoga en daarna deed ik vele weekenden op spiritueel centrum Alandi, waar ik de opleiding spirituele therapie volgde bij Ad Stemerding. Ook volgde ik de workshops en het verdiepingsjaar bij Terra Natura, school for essential horse communication. Ik vervlocht spirituele therapie met mijn werk met de paarden, die na de geboorte van mijn jongste opnieuw in mijn leven waren gekomen. Het begon met Isis, mijn zielepaardje zoals ik haar noem en daarna volgden Lotus en Courage. Met hen ontwikkelde ik een eigen vorm van begeleiden van mensen op hun spirituele pad en ik gaf workshops aan kinderen over de natuurlijke omgang met paarden. Dat deed ik in combinatie met overnachten in bijzondere accommodaties in onze yurt, tipi, huifkar en pipowagen onder de noemer: Camping bij de Bron. Ik runde deze camping naast het gastouderbureau en de opvoeding van mijn kinderen. Het ondernemersbloed en de creatiekracht had ik niet van een vreemde. Mijn toenmalige man ondersteunde mij daarbij.

Toch begon het na een aantal jaren te kriebelen om een eigen plek in Frankrijk te creëren. Na een zoektocht langs diverse woningen en plekken die me allemaal iets lieten zien of ontwikkelen in mezelf, werd ik geroepen door deze plek, waar ik sinds 2012 woon en werk en mijn drie kinderen heb grootgebracht. Hun vader vertrok na een half jaar en ik bleef met drie kinderen en een beestenbende van 20 dieren, waaronder 7 paarden achter in een huis met slechts koud water, twee oude zonnepanelen, een kachel die de woonkamer nauwelijks kon verwarmen en geen geld….., maar we hebben het overleefd. Met hulp die altijd op het juiste moment kwam, samen met mijn kinderen de schouders eronder zetten, de dingen nemen zoals ze Zijn, met mediteren en visualiseren, een dosis doorzettingsvermogen en het ervaren van diepe dalen en grote pieken is het goedgekomen. Mijn kinderen zijn inmiddels volwassen en gaan steeds meer hun eigen weg. De jongste woont bij zijn vader in Nederland, de oudste twee studeren in Clermont Ferrand, maar komen nog steeds graag thuis en helpen zoals we dat altijd deden een handje mee en dat is heel fijn en gezellig.

Op de plek is in de loop van de tijd al veel veranderd. In de eerste vijf jaar heeft vooral het land de aandacht gekregen. We hebben honderdenden meters oud prikkeldraad en gaas uit bomen en aarde verwijderd en nieuwe omheining op palen gezet. Energetisch is er ook heel veel opgeschoond. De moestuin werd aangelegd en fruitbomen geplant. En er werden plekken gecreëerd voor een yurt, tipi, huifkar en pipowagen. Zo konden we de eerste jaren gasten ontvangen en kon ik mijn werk met de paarden voortzetten. Ik ontdekte steeds meer krachtplekken op het land. De laatste vijf jaar hebben de gebouwen de aandacht gekregen. Ze werden vrijgemaakt van begroeiing en het woonhuis werd volledig gestript en met ecologische materialen en voorzieningen op gebouwd. Recentelijk is er een start gemaakt met de aanleg van het voedselbos. Ook de kudde is gegroeid naar ruim 20 paarden en de roedel naar 4 honden. Veel nieuw leven is hier al geboren in 11 jaar tijd. Inmiddels is in het woonhuis ruimte gemaakt om retreats te geven voor maximaal 8 personen nu de kinderen zijn uitgevlogen. Zijn de pipowagen en de sanitairwagen gerenoveerd. Is er een kampeerveld voor gasten en saniatair en kookvoorzieningen in het souterrain van het woonhuis. Ook mijn eigen ontwikkeling is met rasse schreden vooruit gegaan. Elke ontwikkeling op de plek heb ik ook in mezelf ervaren. Hand in hand zijn de plek en ik gegroeid. Zij groeide aan mij en ik groeide aan haar. Waardoor een diepe verbinding en een mooie basis is ontstaan voor de volgende fase in mijn leven op deze plek. Een fase waarin ik voel dat de tijd daar is gekomen om met meerdere mensen in de basis te wonen en te werken op deze plek. Tot nu werkte ik vooral met mensen die tijdelijk kwamen helpen. Op de pagina ‘Community’ kun je meer hierover lezen.

Ook ik heb me verder ontwikkeld door het Leven en via opleidingen zoals Drisana, een Tibetaans energiesysteem, bij Fran Tielemans, de Multidimensionale Kristal Masteropleiding bij Willemien Timmer, Nusta Karpay en het Inca Levenswiel bij Aylluna, Pranic health retreat bij Amudra Mudhara, heling- en meditatie groepen en de grootste leermeesters waren en zijn mijn paarden, partners en kinderen.

foto mama