Community in detail

Het begin

Al voor ik elf jaar geleden naar deze plek in Frankrijk werd geroepen was het me duidelijk dat de plek bedoeld was om mensen samen te brengen en te helen. Lange tijd had ik nodig om zelf te helen en te transformeren en dat gold in dezelfde mate ook voor de plek. In de winter van 2020/2021 werd het me steeds duidelijker welke richting het op zou gaan met mijn plek in Brousse. Welke vorm het zou krijgen en welke stappen ik daarvoor had te zetten en dat de tijd daar nu rijp voor was. De inspiratie hiervoor kreeg ik al tijdens de zomerzonnewende in 2019, maar het duurde nog even voordat dit werkelijk in mij ingezonken was. Ik had de anderhalf jaar die daarop volgde ook nodig voor opleiding en onderzoek voor mijzelf en mijn plek. Ook was het belangrijk dat het bouwproces van het huis was afgerond als ook het proces in mij dat hiermee samenliep. Het huis is vanbinnen volledig gestript op de houten verdiepingsvloeren na en het geheel is met ecologische materialen en voorzieningen opnieuw opgebouwd. Mijn lichaam maakte een gelijksoortig transformatieproces door. Nu dit proces is afgerond, ligt er een nieuwe basis en is de tijd rijp voor de volgende stap.


De volgende stap

In mijn meditaties zag ik steeds duidelijker de vormen voor de plek. Ik zag dat de creatie van een community en een retreat centre ondersteunende vormen waren om een helende plek te creëren voor permanente bewoners, participanten en gasten. De creatie van de community en het retreat centre zouden samen opgaan. Verder zag ik dat de mensen die naar de plek komen een intens proces van healing ingaan, net als ik dat zelf heb ervaren in de afgelopen elf jaar dat ik op deze plek woon en werk. Mijn groei en de groei van de plek zijn altijd hand in hand gegaan. Het voelt belangrijk mensen van tevoren hierover te informeren en inzicht te krijgen in hun bereidheid dit aan te gaan en dat ze over voldoende zelfbewustzijn en draagkracht beschikken om dat te doen naast de taken als participant. Ook kreeg ik door dat het tijd werd om meer op de voorgrond te gaan treden en mijn plek en plannen uit te gaan dragen. Ik besloot dat ik op mijn Facebookpagina zou delen wat mij en mijn plek beweegt en daarnaast te werken aan een website. Hierop volgde het bericht dat ik postte op Facebook in februari 2021. Een bericht dat veel positieve reactie gaf en ook de vervolgberichten die bijna wekelijks volgden werden goed gelezen. Blijkbaar is het voor veel mensen de tijd om de stap te nemen naar een nieuwe toekomst. Om een bijdrage te leveren aan de nieuwe aarde, om een bijdrage te leveren aan deze plek in Brousse waar nieuwe vormen van samenleven en samenwerken mogen ontstaan.

 

Nieuwe vormen

Deze nieuwe vormen van samenleven en samenwerken hebben ook een bepaalde richting en structuur nodig. Enerzijds gaat dat over materiële zaken als gebouwen, land, faciliteiten en anderzijds over sociale structuren. Op het vlak van materie is er het ecologisch verbouwde woonhuis, waar in de keuken en woonkamer gekookt en gegeten kan worden voor gasten tijdens de retreats. Er is een biologische paardenboerderij met ruim 20 paarden, een grote schuur met beneden de stal en boven de hooischuur voor hooi, landbouwmachines, materialen en de werkplaats. Aansluitend is er 32 hectare land met weilanden, bossen en bossages. De paarden leven in vrijheid in de natuur op het gehele land. Nieuwe mensen worden door mij meegenomen op het land voor een inwijding op de verschillende ceremoniële krachtplekken en voor een introductie in de kudde paarden. Verder is er een moestuin met enkele perma-cultuur principes en zijn we gestart met de aanleg van een voedselbos. Voor participanten die voor bepaalde tijd verblijven is er een pipowagen met daarbij gelegen een sanitairwagen. Beiden zijn onlangs gerenoveerd. Verder is er een kampeerveld voor tenten en kleine caravans en campers voor gasten en een veld dat we ‘de oude varkenswei noemen’ voor participanten die met een eigen tent of kleine camper of caravan komen. In het souterrain van het woonhuis zijn sanitaire voorzieningen en kookgelegenheid voor gasten en op de tweede verdieping zijn er vier gastenkamer voor in totaal zes tot acht personen. In het woonhuis is een groepsruimte voor het geven van meditaties, sharings, dans, of andere creatieve uitingsvormen voor acht tot twaalf personen afhankelijk van de acitviteit. En er zijn nog meer plannen voor de toekomst.

 

De toekomst

Wat ik zie voor de toekomst is dat er op de plek in het grote bijgebouw, dat we de “Bergerie” noemen, een retreat centre gecreëerd gaat worden met een groepsruimte en slaapgelegenheid voor twaalf tot achttien personen afhankelijk van de activiteit. De retreats zullen zich in de kern richten op het verruimen van bewustzijn, healing en creatieve expressie. Om ruimte te geven in het woonhuis voor de retreats voel ik dat ik zelf mijn eigen plek ga creëren in het bakkershuisje, waar ik wil gaan wonen te zijner tijd als het klaar is. De verbouwing ervan is inmiddels van start gegaan. Op de plek van de varkensstalletjes zie ik een restaurant met een veranda en terras aan de achterzijde met uitzicht over de paardenwei, waar plantaardig en biologisch gekookt wordt voor bewoners, participanten en gasten. Op het weiland gelegen achter de pipowagen zie ik langs de lange strook met bomen en struiken, plekjes ontstaan voor de permanente bewoners, waar zijn in een tiny house kunnen wonen. Het geheel zal gedragen en gedraaid worden door participanten en permanente bewoners van de community, die tezamen de sociale structuur van de community vormen.


Sociale structuur

De sociale structuur wordt vormgegeven door participanten en permanente bewoners. Iedereen begint als participant en kan in de loop van de tijd toegroeien naar permanente bewoner. In dit groeiproces zit ook het verwerven van steeds meer verantwoordelijkheid voor taken en/of een deelgebied van het geheel, zoals bijvoorbeeld het voedselbos, onderhoud van het land, onderhoud gebouwen, het retreat centre of het restaurant. In de eerste periode van minimaal een maand kan de participant eventueel gebruik maken van de pipowagen, maar men kan ook met een eigen tent, kleine caravan of camper komen. Indien de participant daarna voor een langere of onbepaalde periode komt, zorgt hij/zij voor een eigen verblijf en wordt er gezamenlijk een plek bepaald waar deze kan komen staan. Participanten werken halve dagen mee aan het geheel in ruil voor verblijf. De werkzaamheden zullen afgestemd zijn op wat de plek en de participant nodig hebben. De middag is dan voor eigen invulling en vrij om te genieten van de dieren, de tuin, het land, een boek, de zon, of van het zalig nietsdoen.

 

Participant

Wat ik voor me zie is dat door het werken met participanten er duurzame relaties ontstaan, waardoor de community groeit. Er zullen mensen zijn die eenmalig komen en mensen die regelmatig terugkeren als participant en er zullen mensen zijn die zich aansluiten als participant voor onbepaalde tijd. Ik zie voor me dat de participanten die voor onbepaalde tijd komen, wonen in een kleine caravan of camper op het land gelegen achter de gebouwen. Participanten zullen ieder naar talent en passie een aantal taken op zich nemen in het voedselbos, de paardenboerderij, onderhoud gebouwen, onderhoud land, het retreat centre en/of de maaltijdvoorziening. In het traject naar permanente bewoner, begint een nieuwkomer als participant en werkt een periode van bij voorkeur minimaal een maand mee in het geheel om elkaar beter te leren kennen. Na deze periode zal samen gekeken worden of de participant terugkeert c.q. blijft en in welke vorm. Dat kan zijn nog eenzelfde periode, maar het kan ook een langere periode zijn, waarin gekeken wordt of de persoon mogelijk als permanente bewoner zou willen aansluiten.


Permanente bewoner

Wat ik voor me zie is dat permanente bewoners op termijn ieder hun eigen natuurhuisje kunnen creëren. In eerste instantie op wielen, maar als de vergunningen er voor zijn zal dat op termijn nagelvast op de aarde kunnen zijn. Voor permanente bewoners geldt dat ze ieder eigen hoofdtaken hebben binnen het geheel, waarbij te denken valt aan het voedselbos, de paardenboerderij, onderhoud gebouwen, onderhoud land, het retreat centre of de maaltijdvoorziening. Het streven is om met een permanente groep bewoners samen te wonen en te werken met gelijkgestemde frequenties en aanvullende competenties om zo samen het geheel te kunnen dragen en draaien.


Gasten
In het woonhuis, op de camping en in het retreat centre zullen gasten ontvangen worden. In het huis zullen er gastenkamers zijn, waar gasten voor korte of langere tijd in kunnen verblijven voor een retreat, healing, of creatieve expressie. De camping zal in de zomer zijn voor mensen die komen met een eigen tent, kleine camper of caravan. Het retreat centre zal zijn voor retreats op het vlak van healing, bewustwording of creatieve expressie. Ik zie voor me dat de mensen die de community vormen, ook degenen zijn die de retreats geven. Dit kunnen mensen zijn die permanent in de community wonen en werken, maar ook mensen die regelmatig als participant komen en bekend zijn en zich verbonden voelen met het energieveld en het hogere doel van deze plek.

Het einde

Aan allles komt een einde, is een veel voorkomende uitspraak. Zo komt voor mij een einde aan het verder brengen van deze plek en uitvoeren van deze visie. Niet dat ik er niet achter sta, dat is nog steeds 100% zo, maar onverwacht is deze zomer veel in mij verschoven en vernieuwd, waardoor ik voel dat ik zelf niet meer verder ga op deze plek. Voor mij is er een nieuw pad verschenen en ik heb de keuze gemaakt deze te volgen. Maar niet voordat ik deze plek met paarden en honden in nieuwe handen heb gelegd (het geheel staat te koop) van mensen, die deze plek weer verder zullen brengen en vice versa de plek hen. Het liefst zie ik een gezin of groep mensen die het stokje kunnen en willen overnemen. Mensen met kennis en ervaring in het hoeden en uitbouwen van deze plek en de zorg voor de kudde paarden en de roedel honden. Ik sta open om met deze mensen in contact te komen.


Dit is de link naar de verkooppagina.


Versie van oktober 2023 door Judy

“The Vibe attracts the Tribe.”

Judy Baakman